Kościół wybudowany został w latach 1902–1913 na miejscu dwóch drewnianych kościołów. Wykonany według projektu architekta Feliksa Nowickiego w stylu neogotyckim. Podczas drugiej wojny światowej została zburzona część jednej wieży kościelnej.
Kościół jest trzynawowy, z wieżą i sygnaturką, posiada układ bazylikowy. Murowany z czerwonej cegły. Nawa główna i prezbiterium przykryte są dachem dwuspadowym, nawy boczne dachami pulpitowymi. Na osi fasady umieszczono z wieżę o podstawie kwadratu, przykrytą hełmem iglicowym, ośmiobocznym z małymi, narożnymi iglicami. Na złączeniu nawy i prezbiterium usytuowana jest wysoka, ośmioboczna sygnaturka zwieńczona baniastym hełmem.
Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy nawy ze sklepieniem żebrowanym, oddzielone ostrołukowymi arkadami. Wyposażenie kościoła składa się ze współczesnego ołtarza z XX wieku oraz ołtarzy bocznych z XVIII w.
Kościół poświęcony w 1913 r. przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego. Kościół został uszkodzony podczas I wojny światowej w 1914 roku, odbudowany w latach 1918–1920 – dokonano wtedy przekształcenia partii fasady wg projektu warszawskiego architekta Stefana Szyllera.