Cmentarz został założony w latach 1915-1918 - po walkach stoczonych w Bitwie pod Łodzią. Nekropolia stanowi miejsce spoczynku około tysiąca żołnierzy obydwu armii biorących udziała w walkach w I wojnie światowej, tj. armii rosyjskiej i armii niemieckiej. Do dnia dzisiejszego zachował się w miarę czytelny układ kompozycyjny cmentarza. Założony na planie kwadratu dzieli się na część rosyjską (zachodnią) i część niemiecką (wschodnią). W każdej z tych części znajduje się aleja wysadzana bukami i dębami, na której jednym końcu umiejscowiony jest krzyż-pomnik, a na drugim końcu zaprojektowano kwatery żołnierskie z nagrobkami kamiennymi. Krzyże-pomniki zostały ufundowane przez rodzinę łódzkiego przemysłowca Karola Scheiblera, o czym informują zachowane napisy na monumentach. Nagrobki oficerów układają się w kształt czworokąta (strona niemiecka) i półokręgu (strona rosyjska) otwartego w kierunku zachodnim. Pozostałe mogiły znacznie słabiej czytelne w przestrzeni. Na części mogił możliwe do odczytania inskrypcje.
Cmentarz we Wiączyniu stał się miejscem wiecznego spoczynku dla szczątków żołnierzy odnajdywanych w mogiłach poza terenami cmentarnymi. W 2006 r. na terenie cmentarza pochowano szczątki żołnierzy odnalezione w lesie nieopodal miejscowości Dąbrowa, w gminie Nowosolna. Podczas przygotowań do pochówku teren cmentarza został uprzątnięty oraz ogrodzony.
Jesienią 2009 roku na terenie cmentarza pochowano szczątki żołnierzy armii rosyjskiej poległych w 1914 roku w miejscowości Borchówka, w gminie Nowosolna.