Na początku XVI wieku, na południe od wsi potomkowie Jetliczków, którzy przyjęli nazwisko Majkowskich, wznieśli nową renesansową siedzibę. Do jej budowy wykorzystano zapewne materiał budowlany pochodzący z rozbiórki starego zamku. Początkowo dwór składał się z budynku mieszkalnego, do którego w narożniku północno-zachodnim dostawiono basztę w przyziemiu cylindryczną, wyżej ośmioboczną. Komunikację zapewniała klatka schodowa umieszczona w niewielkim ryzalicie północnym. W drugiej połowie XVI wieku od wschodu dobudowano mur z ryzalitem bramnym, dzięki czemu powstał niewielki wewnętrzny dziedziniec. Przy budowie dworu próbowano nadać mu pewne cechy obronne takie jak: grube mury, narożna baszta, strzelnice kluczowe. Jednak, jak to ładnie powiedziała badająca obiekt pani Wanda Puget,  był to jedynie przejaw tęsknoty średnio zamożnego szlachcica do posiadania własnego zamku. Renesansowa siedziba była użytkowana do wieku XVII potem niezamieszkała uległa zniszczeniu.