Pierwotny budynek został wybudowany w 1140 roku. Okazał się być jednak za mały, więc został rozebrany. Obecny obiekt został konsekrowany 11 sierpnia 1754 roku. Otacza go park. Budynek jest jednokondygnacyjny, orientowany z cechami klasycyzującego baroku. Powstał na nieregularnym planie połączonych ze sobą prostokątów. Jest to zwarta bryła, nakryta dachami dwuspadowymi. Najwyższą część stanowi czterokondygnacyjna wieża umieszczona na przedłużeniu nawy, zwieńczona hełmem z latarnią. W ścianach widnieją otwory okienne zwieńczone półkoliście. Nawa kościoła złożona jest z dwóch przęseł. 
Od północnej strony znajduje się kaplica św. Leonarda, którą wzniesiono z cegły pełnej na zaprawie wapiennej. Zastosowano w jej przypadku sklepienie ceglane kolebkowe. Wejście do kaplicy występuje w postaci dużego otworu arkadowego. We wnętrzu kościoła (w ołtarzu głównym) można zobaczyć cenny obraz NMP Pajęczańskiej Matki Bożej. Nieznany jest jego czas powstania. Ściany i sklepienia pokryte są malowidłami z XX wieku.