Cała konstrukcja powstała bez użycia gwoździ, w konstrukcji zrębowej i z wieżą o konstrukcji słupowej, dobudowaną na przełomie XVII i XVIII wieku. Trzykondygnacyjna wieża konstrukcji słupowo-ryglowej, nie sięgająca kalenicy dachu (ewenement wśród kościółków typu wieluńskiego), zwieńczona jest stromym, krytym gontem dachem namiotowym. We wnętrzu zachował się renesansowy ołtarz główny z XVI wieku z posągami świętych i wizerunkiem Matki Bożej Bolesnej namalowany w stylu szkoły włoskiej XIX w. Na belce tęczowej umieszczony jest krucyfiks pochodzący z XVII w. Rzeźby i obrazy pochodzą z XVIII w. W 1730 r. przebudowana została zakrystia, zbudowane zostały także dwa ołtarze boczne. Nie mniej cenne są drzwi pochodzące jeszcze z XVI w. były zdobione okuciami żelaznymi o motywach roślinnych i figuralnych. Niestety w latach osiemdziesiątych XX w. zostały one zdjęte i obecnie spoczywają w magazynie w zakrystii. Skarbem dla wiernych jest XIX-wieczny obraz Matki Bożej Miłosierdzia. Wiąże się z nim legenda: gdy wojska napoleońskie zaadoptowały kościół na stajnię, na wizerunku Madonny pojawiły się krwawe łzy. Od 1990 r. kościółek jest Sanktuarium Matki Bożej Miłosiernej w Popowicach. Należy on do parafii św. Andrzeja Apostoła w Kadłubie.