Kościół został wzniesiony w latach 1859-1860, jednak ostatecznie prace związane z wykończeniem kościoła zakończono rok później. Istniejący do dnia dzisiejszego kościół wraz z ogrodzeniem, powstał w miejscu dawnej drewnianej świątyni, rozebranej w 1859 roku. Zaprojektowany został w roku 1854 przez budowniczego powiatu piotrkowskiego, a od roku 1858 budowniczego miasta Warszawy - Józefa Orłowskiego. Architektura kościoła reprezentuje nurt historyzujący, tzw. styl arkadowy (z niemieckiego — Rundbogenstil), nawiązujący głównie do architektury romańskiej. Na początku I wojny światowej kościół znacznie ucierpiał. W grudniu 1944 r. budynek kościoła służył jako miejsce obróbki drewna na prycze dla osób pracujących przy okopach.
Kościół posiada wartości historyczne, które wiążą się z burzliwą historią kraju, m.in. z czasów II wojny światowej. Świątynia była świadkiem działań wojennych, podczas których znacznie ucierpiała. Zachowała jednak do dziś niemal w niezmienionej formie swoją zewnętrzną bryłę, wystrój elewacji, wewnętrzny układ jednonawowy z trójbocznie zakończonym, węższym niż nawa główna, prezbiterium, oraz niektóre elementy wyposażenia. Kościół jest ponadto cennym przykładem zastosowania na terenach polskich stylu arkadowego, a także świadectwem działalności wybitnego architekta Józefa Orłowskiego, we wczesnej fazie jego twórczości.