Cmentarz rodowy usytuowany był na terenie parku dworskiego, na południe od dworu. Na terenie tym znajdował się również, niezachowany do czasów współczesnych, kościółek. Pierwszy kościół w tym miejscu został wzniesiony w wieku XVII. Ufundował go ówczesny dziedzic Strzelec — Stefan Zamojski, obrońca Jasnej Góry. Kościółek uległ spaleniu i został odbudowany w roku 1766. Kolejny pożar objął kościół w roku 1920. Na cmentarzu pochowani byli członkowie rodziny Belinów, właściciele majątku Strzelce Wielkie na początku wieku XX. W latach 60. XX w. szczątki zostały ekshumowane i przeniesione na cmentarz parafialny. Po założeniu kościelno-cmentarnym do dnia dzisiejszego zachowała się krypta grobowa, a także ruiny bramy prowadzącej na teren kościelny. Krypta grobowa jest aktualnie zasypana. Brama murowana jest z cegły, na zaprawie wapiennej. Zachowały się trzy otwory wejściowe — centralny największy, po jego bokach dwie mniejsze furtki. Otwory zamknięto łukami odcinkowymi. Na terenie dawnego cmentarza znajduje się również starodrzew.