Budowla w  stylu romantycznego gotyku, utrzymana na planie wydłużonego prostokąta. Ma trzy ryzality od strony wjazdu i dwa w elewacji parkowej.
Do czasu wojny światowej, właścicielem był Tadeusz Kozarski. W czasie okupacji niemieckiej pałac zamieszkiwała niemiecka służba rolna. Zaraz po wyzwoleniu do pałacu wprowadziło się kilka rodzin, które posiadały ziemię, a nie miały mieszkań. Trwało to do 1950 r. Po wyprowadzeniu się lokatorów w pałacu umiejscowiono szkołę. W 1956 r. nastąpiła skromna adaptacja pałacu dla celów szkolnych. W 1973 r. pałac przejęła Politechnika Łódzka, która go odrestaurowała i zagospodarowała. W wyremontowanym XIX-wiecznym neogotyckim pałacyku powstał Dom Pracy Twórczej Politechniki Łódzkiej. Kubatura pałacu wynosi 3800 m3, powierzchnia 715 kw. Ozdobą obiektu jest trzykondygnacyjna baszta, w której urządzono najpiękniejszy pokoik hotelowy zwany "jaskółką".