W XVIII w., w środku ówczesnej wsi, szlachcic Jan Topolski zbudował małą kaplicę, którą rozbudowano w 1881r. Tuż przed wybuchem I wojny światowej, w święto Wniebowstąpienia Pańskiego (21.05.1914 r.), podczas ogromnego pożaru, który zniszczył prawie całą wieś, kaplica ta spłonęła. Na jej miejscu, w 1918 r. rozpoczęto budowę kaplicy większej i murowanej. Obecnie stanowi ona prezbiterium kościoła budowanego w latach 1936-1937 wspólnym, wielkim wysiłkiem mieszkańców, przy wsparciu ks. Juliana Koniecznego z Konopnicy. W latach 1937-1939, pod kierunkiem ks. M.H. Iwańskiego, dobudowano do kościoła zakrystię, zbudowano plebanię, dzwonnicę, dom parafialny i ogrodzenie kościoła oraz zakupiono dzwon. W czasie II wojny światowej plebanię zajęli żandarmi niemieccy. Okupanci zrobili w kościele magazyn zboża, skład amunicji oraz miejsce zbiórki ludności przed wywozem na roboty przymusowe, natomiast w domu parafialnym urządzili areszt. Pierwszy po wojnie duszpasterz – ks. Stanisław Musiał - przybył do parafii 10.03.1945 r. Kolejni powojenni proboszczowie, podobnie jak ks. St. Musiał, remontowali kościół po wojennych zniszczeniach i uzupełniali niezbędne wyposażenie. Z dniem 1.04.1957 r. ks. Biskup Zdzisław Goliński podniósł ekspozyturę do rangi parafii, a po dwóch latach, w sierpniu 1959 r., dokonał konsekracji kościoła. 3.05.2006 r., od uderzenia pioruna, na poddaszu kościoła wybuchł pożar, który zniszczył więźbę dachową i całą instalację elektryczną. Dzięki ogromnej ofiarności i pracy parafian pod kierunkiem ks. Jacka Frysia oraz wielu darczyńców, w kolejnym roku kościół był już prawie wyremontowany. Na zewnętrznej ścianie kościoła umieszczone są tablice z nazwiskami ofiar II wojny światowej związanych z parafią oraz z nazwiskami parafian – żołnierzy wojny polsko-bolszewickiej.