Świątynia została wybudowana w 1787 roku. Ufundowana została przez Stanisława Męcińskiego. Jest to budowla orientowana, wzniesiona w stylu późnobarokowym. Składa się z prostokątnej nawy oraz węższego prezbiterium zamkniętego ścianą prostą. Przy prezbiterium od strony północnej znajduje się zakrystia, natomiast od strony południowej składzik. Pod chórem jest umieszczona kruchta, a po jej lewej i prawej stronie znajdują się dwa symetryczne pomieszczenia. Faliście wygięta fasada jest podzielona zdwojonymi pilastrami. Górna jej kondygnacja jest zwieńczona trójkątnym szczytem. Budowla nakryta jest dachem dwuspadowym. We wnętrzu kościoła znajduje się pięć ołtarzy w stylu późnobarokowym, pochodzących z tego samego czasu co świątynia. Należą do nich: główny - Znalezienia Krzyża Świętego, boczne - Najświętszego Serca Matki Bożej, Marii Magdaleny, św. Antoniego, Matki Boskiej Częstochowskiej. Z końca XVIII wieku pochodzi również ambona.