Zbudowany został w latach 1708 – 1711 staraniem proboszcza Macieja Wilczyńskiego, Kanonika Kurzelowskiego. Kościół jest orientowany (czyli część prezbiterialna z ołtarzem zwrócona jest ku wschodowi), drewniany o konstrukcji zrębowej. Posiada jedną nawę z węższym wielobocznie zamkniętym  prezbiterium i przylegającą do niego od północy murowaną zakrystią z XVI wieku oraz kruchtą od południa przy nawie. Nawa ta została przedłużona od zachodu podczas wspomnianej przebudowy w roku 1900, wtedy też powstała kruchta. W nawie znajduje się strop, a w zakrystii sklepienie kolebkowe. Dach jest dwuspadowy, z szerokim okapem nad prezbiterium, a nad zakrystią pulpitowy. W 1925 roku dach pokryto gontem. Odrzwia od zakrystii są gotyckie, ostrołukowe, profilowane i osłonięte późniejszymi renesansowymi. Drzwi są z ozdobnymi okuciami.
Ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i zawiera obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii z drugiej połowy XIX wieku zasłaniany obrazem św. Michała Archanioła przedstawionego w walce z szatanem. W kościele znajdują się też dwa boczne ołtarze w stylu późnobarokowym z pierwszej połowy XVIII wieku z obrazem Serca Jezusowego i św. Józefa z bogatą ornamentyką liści akantu. Kropielnica pochodzi z 1613 roku, widoczny na niej jest napis „DOM Deo Optimo Maximo” (z łac. „Bogu Najlepszemu Największemu”). Warto także zwrócić uwagę na XVI-wieczną chrzcielnicę na planie ośmioboku, ozdobioną herbami i XVII-wieczną ambonę ze zdobieniami snycerskimi. Dzwonnica kościelna pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku. Jest murowana, płaska, z trzema otworami dzwonowymi na przestrzał.