Park prawdopodobnie został założony na początku XIX wieku przez Anastazego Walewskiego. Obejmował zarówno teren wokół dworu, jak i w sąsiedztwie  świątyni (dawny cmentarz) o pow. 1,4 ha. Zarówno od strony południowej, jak i północnej z parkiem sąsiadowały sady i ogrody. Oś założenia parkowego znajdowała się na linii łączącej kościół z dworem. W parku znajdowała się aleja grabowo-wiązowa. Główna aleja dojazdowa do dworu wraz z eliptycznym podjazdem stanowiły ozdobę parku, podobnie zresztą jak ozdobne głogi i szpalery róż. Na końcu założenia była sadzawka (zasypana w latach osiemdziesiątych), wzdłuż której biegła droga do plebanii. Dwór zamieszkały m.in. przez Stanisława Lorentza, a potem jego córkę, stał na końcu parku. W 1984 roku rozebrano dwór ze względu na zły stan techniczny. W 2004 roku radni Buczku uznali park za zespół przyrodniczo-krajobrazowy podlegający ochronie. Znajduje się tu pięć okazałych drzew pomnikowych. Aktualnie w parku znajduje się również baza edukacyjna.