Fundatorami kościoła byli właściciele dóbr - Buczkowscy, których szczątki spoczywają pod prezbiterium. Świątynia wybudowana została w stylu gotyckim. Pobudowana z cegły jednonawowa świątynia z węższym, prostokątnym prezbiterium była kilkakrotnie przebudowywana - przedłużono nawę, a w XVII wieku dobudowano późnorenesansowe kaplice na planie kwadratu. Do prezbiterium od północy i do kaplicy od wschodu przylega zakrystia z kruchtą. Południowa kaplica renesansowa, sklepiona ośmioplanową kopułą na żagielkach, północna pokryta sufitem. Dach kościoła dwuspadowy, nad kaplicami namiotowy. Ołtarz główny pochodzi z 1620 roku i zawiera obrazy: Madonny z Dzieciątkiem, powyżej św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem, a w zwieńczeniu scena Chrztu Chrystusa w Jordanie z początku XVII wieku. Ołtarze boczne pochodzą z XVIII wieku. Znajdują się na nich siedemnastowieczne obrazy św. Andrzeja i św. Józefa z Dzieciątkiem. Warto zwrócić uwagę na dziewiętnastowieczne figurki aniołów pochodzące z nieistniejącego już przykościelnego cmentarza. O grzebaniu zmarłych świadczą ślady pochówków zachowane w podziemiach świątyni. Stare krypty są niedostępne dla turystów.