Pierwszy kościół w Dobroniu wybudowano w roku 1535, za sprawą Kapituły Krakowskiej. Drewniany kościół był kościołem filialnym parafii łaskiej. W roku 1763 został rozebrany ze względu na zły stan techniczny. Kapituła Krakowska rozważała budowę nowego kościoła, jednak nie pozwalały na to finanse. Po zebraniu funduszy administrator dóbr pabianickich Józef Gorzeński otrzymał polecenie budowy nowego kościoła, która ruszyła w 1776 roku. Autorem projektu był ksiądz kanonik Sebastian Sierakowski, budową kierował natomiast ksiądz kanonik Jerzy Dobrzański. Roboty budowalne wykonywane były przez cieśli góralskich. Równocześnie wybudowano drewnianą dzwonnicę. Bale modrzewiowe stanowiły podstawowy materiał konstrukcyjny. Wyrąb przeprowadzono na terenie obecnej wsi Chechło. Budowę zakończono w 1779 roku, tego samego roku 20 maja, kościół został poświęcony. W roku 1780, za sprawą arcybiskupa gnieźnieńskiego Antoniego Kazimierza Ostrowskiego, świątynia w Dobroniu została podniesiona do rangi kościoła parafialnego. W trakcie II wojny światowej kościół został zamknięty przez Niemców. Jednak po jej zakończeniu został przywrócony dla kultu Bożego.