Urodził się 31 maja 1898 roku we Lwowie. W czasie I wojny światowej trafił do armii austrowęgierskiej jako niepełnoletni młodzieniec. Jesienią 1918 r. przyjechał do Lwowa, gdy rozpoczęła się obrona miasta. W walkach o Lwów był dowódcą I Baonu Szturmowego. Następnie został skierowany do XXII Batalionu Straży Granicznej nad Zbruczem na froncie bolszewickim. Do Policji Państwowej przeszedł w 1923 roku. Od 1931 roku był zastępcą naczelnika pierwszego wydziału organizacyjnego, w 1937 roku został awansowany na nadkomisarza. We wrześniu 1939 roku, wyznaczony został do formowania oddziałów Policji Państwowej na Kresach, po 17 września wzięty do niewoli przez sowietów i osadzony w Kozielsku. Po rozpoznaniu, iż jest wysokim rangą oficerem Policji został przeniesiony do Ostaszkowa. Pierwsza kartka z niewoli doszła do rodziny Zaborniaków w Przemyślu, w grudniu 1939 roku z miejscowości Kozielsk. Następny był list z Ostaszkowa. Więcej wiadomości rodzina nie dostała, ale co miesiąc wysyłała ojcu paczkę żywnością w pudełku po butach.  W maju 1940 roku przyszedł list, a paczka z kwietnia wróciła. Był na niej stempel Poczta Moskwa, Poczta Ostaszków i dopisek ołówkiem chemicznym - adresat wybył. Z dokumentów NKWD wynika, że został wywieziony z obozu. Został zamordowany strzałem w tył głowy, w podziemiach siedziby NKWD w Kalininie. Został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Odznaką Obrońcy Lwowa.