Kościół parafialny pw. świętych biskupów Stanisława i Mikołaja w Borszewicach Kościelnych został wzniesiony na miejscu spalonego drewnianego kościoła parafialnego (parafia erygowana w XV wieku) według projektu architekta Kornelego Szrettera w latach 1894-1902 (korpus nawowy) i 1924-1925 (wieża). Wzniesiony z cegły, oblicowany czerwoną licówką z wieżą wzniesioną później, ale według pierwotnego projektu. Konsekrowany w roku 1913 przez biskupa St. K. Zdzitowieckiego. Wpisuje się w nurt neogotyku nadwiślańskiego, stosującego w warstwie przestrzennej i formalnej motywy gotyckiej architektury ziem polskich: Małopolski, Kujaw i Pomorza. Ciekawym zabiegiem formalnym, rzadko stosowanym, jest ukośne umieszczenie skarp wieży, portalu i murowanych szczytów zwieńczonych pinaklami. Dekorację tej skromnej i wysmakowanej architektury stanowią oskarpowania i pinaklowania, fryzy podgzymsowe wykonane z cegły kształtowej oraz ażurowa, balustradowa attyka wieży. Kościół odznacza się przy swojej powściągliwości w stosowaniu form neogotyckich charakterystyczną dla polskiego neogotyku w fazie schyłkowej klarownością i prostotą realizacji bryły świątyni przy zredukowaniu do minimum detalu architektonicznego i malowniczością sylwety architektonicznej, stanowiąc cenny zabytek architektury sakralnej z ostatnich lat dziewiętnastego wieku.