Wiosną 1917 roku Janusz Szweycer podjął decyzję gruntownego przebudowania małego, starego domu w Ostrowie na duży dworek w polskim stylu. Rezydencja z podpiwniczeniem i poddaszem użytkowym postawiona jest na planie wydłużonego prostokąta o wymiarach 42 x 14,5 m. Od wschodu znajduje się dość rozległy, nieźle zachowany park w stylu angielskim ze stawami. Autorem projektu był znany warszawski architekt Romuald Gutt. Stolarz z firmy „Horodek” w Warszawie zrobił napisy na grunt belkach. Na jednej wyryto „Ci, co w tym domu bywają, to co nam życzą niechaj sami mają.” a na drugiej "A.D. 1918". Dwór pokryty jest dachem mansardowym. Janusz Szweycer wraz z rodziną zmuszony był opuścić swój majątek na początku września 1939 r. Funkcję mieszkalną dworek w Ostrowie pełnił do drugiej wojny światowej. W okresie wojny folwark wraz z dworem był własnością III Rzeszy. Okupanci urządzili w nim „sztab komisaryczny”. Na przełomie 1945 r. majątek został przejęty przez PKWN na reformę rolną i uległ częściowej parcelacji.

Liceum działało w Ostrowie w latach 1945-1948. Kolejna reorganizacja sieci szkół spowodowała, że liceum przeniesiono, a w jego miejscu od 1949 r. pojawił się Ośrodek Kształcenia Kadr Mechanizacji Rolnictwa. Ostatecznie w 1984 r. przybrał nazwę Zespołu Szkół Ogrodniczych. W 2024 roku zakończono gruntowny remont dworku. Zachowano wszystkie historyczne detale. Renowacja nadzorowana była przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, z którym powiat uzgadniał wszystkie przeprowadzane prace.