W tym miejscu młyn tzw. amerykański powstał prawdopodobnie jeszcze w trzecim ćwierćwieczu XIX stulecia. Był to budynek drewniany, który w ciągu swego istnienia uległ dość poważnej przebudowie. W okresie I wojny światowej był to drewniany budynek jednopiętrowy z nadbudówką. Poruszany był silnikiem na gaz ssany. Posiadał cztery pary walców. Obok niego czynny był tartak. W latach dwudziestych XX w. wybudowany został nowy, znacznie większy młyn; murowany, dwupiętrowy, wystawiony na rzucie litery L, z dachem krytym papą. Od strony północnej przylegała do niego murowana siłownia, parterowa z poddaszem. Młyn poruszany był silnikiem na gaz ssany. Od 1964 r. posiada on napęd elektryczny. Urządzenia produkcyjne stanowiło pięć, następnie osiem, a wreszcie dziesięć par walców. Zdolność przemiałowa w okresie międzywojennym wynosiła ok. 20–35 ton zboża na dobę; w 1932 r. 7573 ton. Był to typowy młyn tzw. „handlowy”, do którego zboże przywożone było nawet z dalszych okolic, a który pracował na potrzeby piekarń w Łasku, Pabianicach, a nawet i Łodzi. Należał do firmy „I. Kantorowicz i ska”, której właścicielami byli Izaak Kantorowicz, Mordka Działowski, Józef Traube i Izrael Toporek. W ostatnich latach przed II wojną światową dzierżawił go M. A. Wajc. W okresie II wojny światowej młyn był czynny. Po wojnie został upaństwowiony, następnie przebudowany i bardzo poważnie zmodernizowany.