Pod dębem uznanym za pomnik przyrody ułożona została tablica z czerwonego granitu z napisem "Dąb Generała Edmunda Taczanowskiego. Sędziejowice 26.08.2013". Edmund Taczanowski urodził się 23 listopada 1822 roku w Wieczynie koło Pleszewa. Pochodził z zamożnej, wielodzietnej rodziny ziemiańskiej. Po zakończeniu szkoły rozpoczął służbę wojskową w pruskich wojskach artyleryjskich. Po wybuchu powstania styczniowego decyzja o przejęciu dowództwa nad przydzielonym oddziałem nie była dla niego łatwa. Do zgody nakłoniła go żona oraz bliski przyjaciel – Władysław Niegolewski. Uważany był za postać kontrowersyjną. Często był oceniany krytycznie z uwagi na swą apodyktyczność, konsekwencje i upór w dążeniu do zamierzonego celu. 26 sierpnia 1863 roku pod Sędziejowicami powstańcy stoczyli krwawą bitwę z około setką kozaków, którzy przez przypadek zapędzili się do ich obozu. Napastnicy ponieśli klęskę, jednak bitwa zaalarmowała stojące w pobliżu garnizony rosyjskie w Łodzi, Piotrkowie i Wieluniu. Taczanowski zadecydował o wycofaniu się na południe. Do jego partii przyłączyło się wiele grup pieszych operujących do tej pory samotnie w województwie kaliskim. W ciągu kilku dni liczebność oddziału wzrosła do trzech tysięcy. Powrócił do Wielkopolski po wybuchu wojny francusko – pruskiej i uzyskaniu amnestii. Mimo, że nie miał jeszcze pięćdziesięciu lat był człowiekiem schorowanym i pogrążonym w depresji. Zamieszkał w Choryni, gdzie zmarł 14 września 1879 roku.