Pozostałości linii obronnej z roku 1939 i niezrealizowanego w całości planu ufortyfikowania tej okolicy. Pięć z serii bunkrów znajduje się w okolicy Grabna. Szósty jest częścią prywatnej posesji w Ligocie. Głównym zadaniem Armii Łódź była obrona ważnych strategicznie obszarów Łodzi i Piotrkowa, a także zabezpieczenie Warszawy przed głównym uderzeniem przeciwnika. W związku z tym, że nie planowano dłuższych walk na pozycjach przejściowych, zdecydowano o budowie schronów żelbetowych tylko na głównej linii obrony, która przebiegała od Uniejowa na styku z Armią Poznań w górę rzek Warta i Widawka przez miasto Warta, Sieradz, Widawa, Szczerców do Rząsawy, dalej wzdłuż pasa wydm przez Rozprzę do Sulejowa. W pasie Armii Łódź planowano budowę 226 schronów. Budowy rozpoczęto 24.06.1939 roku. Brak wykwalifikowanych budowniczych i braki w materiałach spowodowały, że prace nie posuwały się w wystarczającym tempie. Krótki okres czasu pozostały na budowę, skutkował koniecznością prowadzenia prac na wszystkich odcinkach równocześnie. Do 1 września 1939 roku nie ukończono prac, wiele schronów nie wykonano wcale, inne były w różnym stadium budowy. Schrony nie były zamaskowane, beton nie wysechł, rozmieszczenie ich na odcinakach nie było ciągłe, występowały między nimi martwe pola. Tylko niektóre współpracowały ogniowo, broniąc dostępu do sąsiednich schronów. Udało się wybudować 46 schronów żelbetowych i 12 ziemno-drewnianych. Z ilości tej dwa schrony były nieskończone.