Naturalne wzgórze zwane „kurhanem”, które mieszkańcy Widawy nazywają również  „kościółkiem”. Okazuje się, że ta nazwa nie jest używana bezpodstawnie, ponieważ w przeszłości stał w tym miejscu kościół św. Wojciecha. Pierwsze wzmianki o jego istnieniu pochodzą z kronik z 1590 roku. Fundatorem był Jakub Łykowski. Podczas najazdu Szwedów w 1655 roku kościół został częściowo zniszczony. Mimo licznych uszkodzeń, mieszkańcy Widawy postanowili odbudować świątynię. Świątynia służyła do roku 1802, pożar Widawy strawił większość zabudowań, w tym również kościół, którego pozostałości rozebrano w roku 1820. Kroniki zawierają informacje o licznych zarazach nawiedzających Widawę. Największe z nich to morowa zaraza z 1714 roku i epidemia cholery z roku 1852. Możliwe, że kopiec jest miejscem pochówku ludzi zmarłych w wyniku tych epidemii. W latach 30. XX wieku wzgórze zostało zadrzewione, a do tego czasu było porośnięte rzadkimi gatunkami krzewów. Kopiec został wpisany do rejestru zabytków dawnego województwa sieradzkiego.