Aby w pełni poznać walory rezerwatu należy zwiedzić go kilkakrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego. Bogactwo gatunkowe kwitnących roślin czyni to miejsce atrakcyjnym od wiosny do jesieni. W prześwitach i w wyższych partiach skarpy rozwinęły się wspaniałe, bogate florystycznie murawy kserotermiczne, z których wiele gatunków rośnie także w runie zarośli. Na wschodnim stoku doliny o wysokości względnej 15 m (145–160 m n.p.m.), przy jego górnej krawędzi widoczne jest odsłonięcie wapieni i margli. Obiekt posiada wysokie walory naukowo – dydaktyczne związane z rzeźbą terenu i budową geologiczną. Stanowi również element ciągu krajobrazowego na dolinę Warty. Geneza nazwy „Winnica” wywodzi się prawdopodobnie z Wielkopolski, gdzie oznacza ona pagórki, pola pozarastane przez zarośla, z których pozyskiwano gałązki na winniki – miotełki używane w łaźni. Pomimo niewielkiej powierzchni uroczyska, jego flora jest bardzo bogata. W rezerwacie udokumentowano występowanie 175 gatunków roślin naczyniowych i 6 gatunków mchów. Gatunkami ściśle chronionymi są: dziewięćsił bezłodygowy, aster gawędka, dzwonek boloński i syberyjski, częściowo pierwiosnka lekarska i kalina koralowa. Najwięcej jest tu gatunków rzadkich: ligustr pospolity, przytulia północna, dąbrówka kosmata, rumian żółty, pajęcznica gałęzista, bodziszek czerwony, pszeniec różowy, gorysz siny i pagórkowy, pięciornik siedmiolistkowy, kłosownica pierzasta, głowienka wielkokwiatowa, czyściec kosmaty, koniczyna dwukłosowa i długokłosowa.