Na końcu Wodzierad, przy wylocie drogi na Łask, znajdują się trzy jednakowe drewniane domki na ceglanych fundamentach. W tych obiektach w czasie II wojny mieścił się ośrodek przysposobienia dziewcząt. Młode Niemki pod okiem instruktorów uczyły się prowadzić gospodarstwo domowe, wykonywać wiele prac w pobliskim majątku. Ośrodek ten zapewne funkcjonował na zasadzie obozu, gdzie naukę łączono z wypoczynkiem. Najprawdopodobniej obóz ten zorganizowano na początku 1940 r. Ze wspomnień mieszkańca Wodzierad wynika, że Niemcy przywieźli domki w elementach i montowali je na miejscu wykorzystując do pomocy żydowską ludność. W jednej z szop urządzono łaźnie i zaplecze gospodarcze. Na placu między szopami a domami stał maszt, na którym wisiała flaga ze swastyką. Tu codziennie odbywały się apele. Najprawdopodobniej obóz istniał dwa-trzy lata. Po wojnie drewniane domki zaczęły pełnić inną funkcję. W jednym z nich przez jakiś czas mieścił się GS, w innym znajdował się sklep. W ostatnim budynku przez wiele lat mieścił się ośrodek zdrowia. W 1985 r. jeden z domków stał się siedzibą Gminnej Biblioteki Publicznej i pełni tę funkcję do dziś. W pozostałych domkach mieszkają lokatorzy. Okupacyjna przeszłość trzech drewnianych domków do dziś fascynuje mieszkańców Wodzierad do tego stopnia, że pojawiają się historie typu: wybudowania tajemniczych piwnic, w których okupant prowadził zupełnie inne zakamuflowane działania.