Emilian Klemens Nowicki, urodził się w 1781 roku – lekarz zwany „ojciem polskiej chirurgii". Studia ukończył w Wilnie i Warszawie, był uczniem René-Just Haüy. Od 1817 roku profesor okulistyki w Warszawie. W 1823 roku został dyrektorem tamtejszej kliniki chirurgicznej. Pozostawił prace z zakresu chirurgii, chemii i botaniki. Ogłosił m.in.: „Odejmowanie członków” (1831), „O złamaniu kości...” (1833). Zmarł 5 marca 1876 roku w Przeczni.