Budynek z czerwonej cegły o eklektycznej architekturze. Głównym inicjatorem jego powstania był bełchatowski pastor Jakob Gerhardt. Obiekt został zbudowany w latach 30. XX wieku za cenę 35 tysięcy złotych. Ponad 2/3 tej sumy pochodziła z datków miejscowej społeczności, resztę zebrano dzięki ofiarności wiernych z innych parafii, również zza granicy. Największego wsparcia udzielił syn byłego kantora z Pożdżenic, łódzki przedsiębiorca Reinhold Ritter, przekazując na budowę aż 5 tysięcy złotych. Kamień węgielny wmurowano 27 września 1931 r., poświęcenia kościoła dokonano 17 maja 1936 r. Korpus budowli wzniesiono na planie prostokąta i przykryto dwuspadowym dachem. Przy ścianie frontowej zbudowana jest przysadzista wieża o ośmiokątnym kształcie, nakryta spiczastym dachem. Poniżej zwieńczenia wieża ma plan kwadratu; jej wnętrze doświetla okrągłe okno. Podobnie jak nad głównym wejściem, nad bocznymi drzwiami zbudowano masywny, półokrągły fronton dźwigany przez dwie kolumny. Wnętrza są proste i oszczędne w formie, pozbawione ozdób. Nad dwoma rzędami drewnianych ławek znajdują się empory, wsparte na drewnianych balach. Powyżej ołtarza umieszczona jest ambona, z wejściem od strony zakrystii. Warto wspomnieć, że obiekt pierwotnie funkcjonował jako świątynia filiału ewangelicko-augsburskiego w Pożdżenicach. Ulokowanie kościoła w Zelowie wskazuje na rosnące znaczenie tej miejscowości jako ośrodka życia religijnego. Dopiero w latach powojennych Zelów stał się siedzibą parafii.