Jan Jelínek ur. 1912 w Zelowie, zm. 3 grudnia 2009 w Pradze. Czeski ksiądz ewangelicki i żołnierz. Studiował w Szkole Misyjnej w Ołomuńcu w Czechosłowacji, został ewangelickim pastorem. Pracował jako dyrektor fabryki włókienniczej w Zelowie. W 1937 przyjął kaznodziejską funkcję w parafii ewangelicko-reformowanej na Wołyniu. Gdy po wybuchu II wojny światowej miejscowość zajęła Armia Czerwona, pomagał Polakom uciekającym do Rumunii, udzielając im noclegu w parafii. Po przejęciu Kupiczowa przez Niemców, z narażeniem życia przygotowywał i przewoził żywność dla Żydów do getta w Kowlu, ukrywał ich i pomagał w ucieczce. Wspierał Polaków, Rosjan i Ukraińców prześladowanych przez sowietów. Podczas trwania rzezi wołyńskiej, z żoną udzielał schronienia Polakom uciekającym z wsi dotkniętych agresją ze strony UPA. Po 1944 r. Jelínek wystawiał fałszywe dokumenty osobom prześladowanym przez NKWD. Ponieważ nie zgadzał się z reżimem, nie wspierał Zjednoczonych Spółdzielni Rolniczych. Został aresztowany 10 stycznia 1958 r. na trzy miesiące, a 6 kwietnia 1958 r. skazany na dwa lata więzienia za działania wywrotowe. Karę odbył w obozie w Rtyně v Podkrkonoší, pracował jako górnik. Po wyjściu na wolność nie mógł przebywać w kraju karlowarskim, nie powrócił do Oráčova. Zatrudniono go w fabryce farb i lakierów w Pradze. Pozostał tam do emerytury. Po staraniach uzyskał pozwolenie władz na pracę jako pastor pomocniczy w Podbořanach, bez prawa do wynagrodzenia. Kazania wygłaszał do 93. roku życia.