Osadnicy należący do wspólnoty braci czeskich, którzy przenieśli się z Dolnego Śląska w wyniku prześladowań, kupili majątek należący do Józefa Świdzińskiego w roku 1802. Akt kupna został podpisany przez czterech Janów - Pospiszyła, Matejkę, Polaczyka i Jersaka. To właśnie za sprawą czeskiej społeczności w Zelowie rozwinęło się tkactwo, a ślady ich tradycji budowlanych istnieją tutaj do dziś. Drewniane domy tkaczy pochodzące z XIX wieku to zabudowa z charakterystycznym typem budynku o poddaszu wysuniętym na wspornikowych belkach. Dzisiaj nie zostało wiele takich budowli. Technologie tkactwa, które wykorzystywano w pierwszych manufakturach, przyczyniły się do powstania zakładów tkackich w okolicy. Po roku 1945 rozpoczął się najtragiczniejszy okres dla czeskiej społeczności zamieszkującej w Zelowie. Prześladowania komunistycznych władz zmusiły ich do opuszczenia domów i ziem, które posiadali od pokoleń. Ludność pochodzenia czeskiego wyjechała do Czechosłowacji (szacuje się, że w liczbie około 90%).